Zaterdag 23 april vond in deSingel in Antwerpen de eerste editie van BOTANIK plaats, een gloednieuw groenstedelijk festival met #GreenGuerrilla als ondertitel.

De toon werd gezet op het voorplein waar guerillero’s voor deze gelegenheid hun kraam opsloegen. Ze droegen er één voor één hun plantje bij tot een prachtige markt. Ze kleurden er al die swipende, likende vingers voor één dag weer groen en bewezen dat kamerplanten niet te normativeren zijn. Er was meer te zien dan een doorsnee sanseveria: Varens, vleeseters en epifyten (google het) bijvoorbeeld, stuk voor stuk instagramwaardige planten. De moestuinier, die kon bij BOTANIK terecht voor groenten met groteske namen, bonte knollen uit de Andes of DIY oesterzwammen. Meer dan vijftien groene ondernemingen in totaal maakten dat we van BOTANIK, het groentje onder de plantenmarkten, nog veel mogen verwachten. Vijftien ondernemingen én een jongetje van tien dat aardperen verkocht vanop zijn plooistoel. Even via deze weg: Goed gedaan, Luka van ‘Luka’s aardperen’, doe zo verder. De jeugd is de toekomst.

De jeugd én de rest van de mensen, want als we die toekomst willen halen, dienen we met zo veel mogelijk outside the box te denken. BOTANIK had daarom meer dan enkel wunderkammerplanten in zijn mars: in de binnentuin die voor de gelegenheid werd omgedoopt tot Jardin Artistique, gingen de hele dag verschillende workshops door. Een van die workshops was Wild Voedsel en ging over ‘stoeptegelschatten.’

Zodra de deelnemers op een picknickdeken zijn neergestreken, begint een enthousiaste dame met knalrode lippen haar verhaal over wildpluk. ‘Ik ben trouwens Nathalie’ zegt ze terwijl ze haar sprokkelonkruid ten midden van de toehoorders tentoonstelt.

Wildpluk, of ‘oogsten zonder zaaien’ is ronduit beroep doen op onze voedselzoekersgenen in plaats van op de winkel. Bloemen zoeken die naar boontjes smaken in plaats van bonen kopen omdat ze in promotie zijn. Er bestaat een wildplukkers gilde en zelfs een wildpluk wiki, maar Nathalie doelt erop de mensen simpelweg het basisidee en de voldoening van eigen voedselvoorziening bij te brengen. Zo leert ze hen dat bijvoorbeeld brem naar boontjes smaakt.

Pluk niet op privédomein, niet naast een autoweg en niet onder kniehoogte, tenzij in een park waar geen honden komen… ‘Dat zijn de regels die ik volgens het boekje verteld moet hebben’ zegt Nathalie, ‘de enige regel die écht telt is: pluk nooit als er twijfel is.’ Als u niet zeker bent dat het om look-zonder-look gaat, dan kruidt u de soep er beter niet mee. In veel gevallen is de dubbelganger gelukkig niet giftig, maar gewoon niet lekker. Laat u leiden door een plantengids of een ervarener wildplukker, maar ook door uw smaakpapillen.

Waarom een luxe kruidenmix met fancy etiket gebruiken als u gewoon wat dennenboom doorheen uw zout kan roeren? Waarom sleept u zich nog naar de supermarkt als het ook naar een park kan? De douglasspar is trouwen ideaal om door uw zout te mixen. Zoek het op in een boek, op wildplukwiki.be of volg een workshop.

Wildpluk is een kruisbestuiving tussen kok en herborist. Het is weet wat je eet. Het is het summum van slow food misschien? Het was ooit basiskennis, maar vandaag is het vooral een goed voorbeeld van buiten de lijntjes, paden en perken denken.

Back to the eetbare roots!

Peace out.

(Voor meer gedachten over duurzamer denken: http://moskop.tumblr.com/ )