Jurij Konjar, Marlene Monteiro Freitas Vera Tussing, Albert Quesada: namen die misschien geen belletje doen rinkelen, maar ze zullen ongetwijfeld nazinderen na Bouge B. Als ex-studenten van P.A.R.T.S weten ze wat ze willen en hoe ze een geslaagde dansvoorstelling aan het publiek kunnen presenteren.

Als inspiratie nam Konjar iets dat zich niet meer losliet: een video-opname van een dans / performance, die dient als plattegrond voor iets nieuws. “De cirkel is rond”, zou je bijna kunnen zeggen. Konjars “Goldberg Variations” lijkt simpeler dan het daadwerkelijk is: bij afloop druipt het zweet van hem af. Desalniettemin is er plezier te zien bij Jurij. Geregeld valt er een glimlach op zijn gezicht te bespeuren. Zijn plezier werd dan ook het plezier van het publiek en zorgde zo voor een geslaagde eerste voorstelling.
Over “Guintche”, van Marlene Monteiro Freitas, kan gezegd worden het een animerende performance was. Het werd een enorm kleurrijke en enthousiasmerende performance: in felle kleuren bewoog Freitas op haast hypnotiserende manier. Het leek een rituele dans, afgewisseld met ingetogen momenten. Haar gelaatsuitdrukkingen doorheen de hele performance zijn gedenkwaardig en dragen bij tot een performance waar U kan tegen gezegd worden.
Albert Quesada bracht, samen met Vera Tussing, een duet. Drie verschillende muziekgenres zorgden voor drie verschillende manieren van beweging. Beginnen met simpele bewegingen op klassieke muziek, overgaan naar meer met rock om vervolgens terug te gaan naar meer klassieke muziek van Bizet. “Trilogy” was een performance vol afwisseling, plezier en een sprankeltje theater. Memorabel in “Trilogy” was de ‘live’ opname van een muziekvideo, waarbij de afzonderlijke bewegingen gecombineerd werden in één brok die wel te smaken was.
Deze drie geven slechts een gedeeltelijk beeld van Bouge B. Het festival was meer dan deze performances alleen; zo waren er ook solo’s, duo’s en trio’s van nieuwe studenten van P.A.R.T.S., een tweede keer Albert Quesada (maar dan deze keer met Petra Söör) en Veli Lehtovaara. Het is duidelijk dat Bouge B een gevuld programma had, waar iedereen ongetwijfeld iets in zijn smaak kon vinden.

De performances mogen dan niet allemaal een verhaal of samenhang kennen, toch kon ook de complete leek in de dans (waartoe ik mezelf reken) er van genieten: simpele bewegingen worden soms enorm mooi in combinatie met muziek, omwille van hun eenvoud of omwille van welke reden dan ook. Freitas en Konjar brachten totaal verschillende stukken, maar allemaal wisten de dansers te begeesteren.

about the author: Tomas

“I wouldn’t recommend sex, drugs or insanity for everyone, but they’ve always worked for me”, heeft Hunter S. Thompson gezegd. Eens geïndoctrineerd door mijn opleiding werden theater, film en literatuur mijn drug. Eén nuance: de grens hoeft geen limiet te zijn. Het hoofdpersonage Raoul Duke is het toonbeeld van journalistiek onder invloed van psychedelica en het levert iets zinderends op; het mag eens wat anders zijn dan standaardprut, gevormd volgens dé regels van de goede smaak. Grote woorden voor de kleinste van de hoop, uit één of ander ‘boerengat’ in Antwerpen. Waarom niet? Chaos kan mooi zijn en het incoherente subliem. Ik kan zoveel zien als ik wil in theater, film en literatuur en ik dring de objectieve waarheid niet op, zoals een nieuwe Messias. Volgens het motto “Go with the Flow” is het niet begrijpen ook amusant. Probeer eens geen opbouw te zoeken en laat het maar gebeuren.