© G.J. Jansen (origineel)
“Persoonlijk ben ik erg geschrokken van de impact.
Waar ligt nog de afstand?
Het resultaat is –zoals gewoonlijk bij Berlin-
een diepgaand en persoonlijk verhaal.”
Een langverwachte én nieuwe voorstelling van Berlin: meestersvervalser Geert Jan Janssen maakt een bilan op van zijn leven.
Erg frappant is de nadrukkelijke benadering en aanwezigheid van de makers in het begin van de voorstelling. Er wordt gekozen voor een eerder traditionele inleiding en net daar wordt een onmisbaar zaadje gepland. Yves Degryse (geen onbekend én al zeker geen onbetrouwbaar gezicht) start erg rustig en reikt de toeschouwers een hand door hun vormelijke en inhoudelijke motivatie voor de presentatie te nuanceren.
De eerste minuten is men erg onder de indruk van het overweldigend scènebeeld. Een vijftiental kaders, beroemde werken van Van Gogh, Picasso, Mondriaan, Matisse, Appel, Hockney, etc. sieren de scène. Al lijken ze iets te verhullen. Tijdens de inleiding vertelt Yves Degryse dat Geert Jan Janssen (die achter hem eerder wat ongeduldig op zijn stoel beweegt) heeft toegestemd om zijn verhaal in deze vorm te vertellen op voorwaarde dat de voorstelling op tour kon gaan. De toeschouwer krijgt dus nog voor de “echte” presentatie al informatie over deze figuur. Drie gedachten kregen kleur waarvan de tweede en derde waarschijnlijk mijn eerste en meest verwonderde gedachten leken te verklaren: “Wat enorm dapper om hier fysiek aanwezig te zijn”, ten tweede: “Hoeveel verbeelding houdt die tour net in?” en tot slot: “Wat is die man ongeduldig om zijn verhaal te vertellen.”
Enkele minuten later is Geert Jan Janssen aan de beurt om op de voorbereidde vragen van Yves Degryse te antwoorden.
“Alle werken die hier hangen, heb ik geschilderd.“
“Ik heb mij verschillende identiteiten aangenomen. Als ik kunst kan vervalsen, kan ik ook paspoorten namaken.“
“Wat ik maak is geen kunst. Het is een kunstje.“
Persoonlijk ben ik erg geschrokken van de impact. Waar ligt nog de afstand? Het resultaat is –zoals gewoonlijk bij Berlin- een diepgaand en persoonlijk verhaal. Een nagalm is vanzelfsprekend aanwezig. Parallel aan zijn verhaal is er ook een spanningsopbouw gaande naar een nieuwe vervalsing én zien we live die verschillende ateliers op scène waarin Geert Jan Janssen zijn materiaal en werk toont. Hij gaat zelfs zover om een Picassovervalsing aan het publiek te veilen. Mijn hart ging helemaal tekeer toen een man twee rijen voor mij het werk voor 3200 euro kocht.
True Copy biedt veel stof tot nadenken en blijft tevens dankzij de sterke opzet én straf concept (waarvoor van mij persoonlijk een bekroning mag uitgereikt worden) nog een tijd hangen. Door de ontvankelijke start en de overdaad aan visuele prikkels hebben veel mensen vermoedelijk 90 minuten lang genoten van de originele wijze waarop Berlin en Geert Jan Janssen het verhaal in de plooi lieten vallen. Meerwaardezoekers kunnen hier hun hartje aan ophalen.
© Onechtheidscertificaat
about the author: lisa deckers
